Zdjęcia: CSK/Ewa Zielonka-Gawrylak

Tematyka wystawy oscyluje wokół relacji człowieka z naturą i samej natury. Motyw ten przewija się w twórczości artystki od dawna, zarówno w jej pracach malarskich jaki i wideo i stanowi punkt wyjścia, który w procesie twórczym poddaje różnym zabiegom, tworząc obraz tego, co najsilniej na nią oddziałuje. Interesują ją aspekty determinizmu geograficznego oznaczającego zależność człowieka w swoim rozwoju od natury, jak i z drugiej strony prób całkowitego uniezależnienia, a nawet jej odrzucenia wpisujących się w nurt nihilizmu geograficznego.  Świat cechuje dualizm, kontrast i przeciwieństwa. Podobnie jest w relacji człowieka z naturą. Umiłowanie do natury może być zestawione z jej silną dewastacją. Większość ludzi czuje do niej przywiązanie i szacunek. Natura koi, zachwyca, ale też i przeraża w sytuacji ekstremalnych i katastrofalnych zjawisk przyrody, które w świecie współczesnym niejednokrotnie wynikają z ingerencji człowieka w środowisko naturalne. Wątki, które definiują i określają koncepcję wystawy, osadzone są głównie w relacji człowieka z naturą, zarówno w tym pozytywnym jak i negatywnym aspekcie. Natura wrasta w ciało człowieka, a precyzyjnie w ciało artystki, które staje się głównym nośnikiem prezentowanych treści. Z jednej strony mamy obrazy gdzie relacja ma wyłącznie pozytywny wydźwięk. Jest spokój, wdzięczność i zespolenie z naturą. Ten nieco sielankowy charakter prac z cyklu Close to Nature, ulega przemianie w cyklu Far from Nature. Pojawiają się prace o większym formacie. Formalne rozwiązania nie ulegają znaczącej zmianie. Autorka nadal portretuje własną osobę, ale coraz trudniej doszukać się optymizmu. Punkt widzenia koncentruje się wokół krytycznej obserwacji świata oraz lęków związanych z degradacją przyrody. Ciało człowieka przestaje być bezpieczne, pojawiają się zadry, rany, ból. To wszystko nie jest dla człowieka przyjemne, zarówno w ujęciu bezpośrednich zagrożeń, jak i wizualnego przekazu. Sprawcą tych lęków jest jednak człowiek, który własnymi dłońmi przyczynia się do wielu zagrożeń współczesnego świata. Reminiscencje samej natury pojawiają się w jej różnych odsłonach. Kępy wełnianych, suchych traw lub mchu wyrastającego ze spękań w elewacji, dźwięk deszczu czy topniejącego lodowca otulonego płachtami jasnych tkanin.